Były premier Holandii i jego żona poddali się eutanazji

Wiadomość tę upubliczniło w piątek Forum Praw, czyli założona przez polityka organizacja zajmująca się prawami człowieka. Jak podano, małżeństwo zmarło w poniedziałek i zostanie pochowane podczas prywatnej ceremonii w mieście Nijmegen, położonym we wschodniej części kraju.

"Umarł trzymając się za ręce ze swoją ukochaną żoną Eugenią van Agt-Krekelberg, wsparciem i kotwicą, z którą był razem przez ponad 70 lat i którą zawsze nazywał 'moją dziewczyną'" – napisano w oświadczeniu.

Od pewnego czasu oboje zmagali się z poważnymi problemami zdrowotnymi. W 2019 r. Van Agt doznał krwotoku mózgowego podczas wygłaszania przemówienia w trakcie uroczystości upamiętniającej Palestyńczyków. Od tego czasu nie wrócił już do pełnej sprawności.

Rutte: Mój polityczny pradziadek

"Van Agt, będący początkowo tradycyjnym, holenderskim chadekem, po odejściu z polityki stawał się coraz bardziej postępowy, ostatecznie opuszczając swoją partię w 2017 r. z powodu różnic ideologicznych w stosunku do Izraela i Palestyńczyków" – opisuje Associated Press.

Premier Holandii Mark Rutte nazwał Van Agta swoim "prapradziadkiem na stanowisku". "Swoim kwiecistym i wyjątkowym językiem, jasnymi przekonaniami i znakomitą prezencją, Dries van Agt nadał koloryt i treść holenderskiej polityce w czasach polaryzacji" – stwierdził Rutte w oświadczeniu.

Głos zabrała też holenderska rodzina królewska. "Przejął obowiązki administracyjne w burzliwych czasach i udało mu się zainspirować wielu swoją uderzającą osobowością i kolorowym stylem" – napisali we wspólnym oświadczeniu król Willem-Aleksander, królowa Máxima i księżniczka Beatrix.

Van Agt był działaczem Katolickiej Partii Ludowej i Apelu Chrześcijańsko-Demokratycznego. Od lipca 1971 do września 1977 sprawował urząd ministra sprawiedliwości, od maja 1973 pełnił jednocześnie funkcję wicepremiera, a od kwietnia do maja 1973 czasowo wykonywał obowiązki ministra kultury. W grudniu 1977 Dries van Agt objął urząd premiera, który sprawował do listopada 1982. Od maja 1982 jednocześnie pełnił funkcję ministra spraw zagranicznych.